доза јапoнска поезија

Цвет

Латиците се студени и влажни на допир.
Небаре од нив извираат бои.
Однатре, цветот е налик на длабока долина.
Влакненца му растат во средиштето.
Изгледа небаре следниот миг
ќе каже нешто чудно.
Никогаш не сум знаела што да правам со цветот
кога го гледам.
Го гризам. Има малку киселаст вкус
и не ми дава никаква идеја.
Учителот ме тера да ги учам имињата на цвеќињата,
но јас не сакам.
Застаната овде сред полето
ми е сосема доволно.
Ме чешка кожата на босите петици.
Сонцето се кренало во висина на моето чело.
Ме исполнува звукот, мирисот и вкусот на воздухот.
Мора ли човек нешто постојано да прави?
Цвеќињата само си цветаат
И така всушност живеат.

Шунтаро Таникава
препев на македонски: Зоран Анчевски

Shuntaro Tanikawa е роден во 1931 година во Токио и е син на познатиот јапонски филозоф Тецузо Таникава. Поезија почнал да пишува од својата рана младост, а првата книга Дваесет милијарди светлосни години од самотијата, која доживува огромни тиражи, ја објавил на дваесетгодишна возраст (1951). Тој исто така е познат и како драмски писател, филмски, телевизиски и радио сценарист. Ја посетил Македонија како учесник на Струшките вечери на поезијата. Во склоп на истите, во 2005, бил издаден и на македонски јазик во поетска збирка под наслов Дреболии.