понеделник, 30 јуни 2008

Шестата Јапанорама

Имав убаво претчуство за оваа Јапанорама. Одличен избор на филм и анимеа, задволително полна Точка и се разбира одлична атмосфера во услови на топла летна вечер!
~ ~ ~
Одамна се немам вака искрено смеено, како што тоа беше случај со Armchair theory! На сосема занимлив, хумористичен и деталистчки начин спакуван the ultimate рецепт за постанување на јапонски "фраер", кој успеа да не насмее сите во публиката, но и да ни покаже, дека сепак искреноста е она кое без исклучок успева кај сите!
Се надевма дека наскро ќе може да ни станат достапни и останатите делови од серијалчето Japanese Tradition!
~ ~ ~
Иако го имав гледано, Voices of a distant star сеуште ми беше занимлив. Иако главната приказна претставува една сосема обична љубовна приказна, таа е сосема добро искористена за да може авторот да ни долови едно сосема друго сознание, за релативноста на времето. Сето тоа се согледува низ комуникацијата на главните ликови, многу суптилно, без употреба на математички формули и комплексни објаснувања. За Микако поминуванешто повеќе од година, а за Нобору дури 9, но кога се во прашање искрени чуства, времето како да престанува да постои, а разликите стануваат незначителни. Во секој случај, добра тема за размилсување.
~ ~ ~
И доаѓаме до мојот фаворит на вечерта, Комедија. Во услови на мрачна атмосфера и одлична анимација, предадена ни е приказната за девојчето кое го бара Црниот Мечувалец кој живее во црната шума, за да ја спаси Ирска од Англичаните. Занимливо е што тој бара определен тип на книга како против услуга.
Во целата темнина на местото на живеење и на неговото постоење, ригидноста во односите со околината и луѓето, бизарниот начин на кој се смееше повторно читајќи го четивото кое го доби од девојчето укажа дека сепак, секој сака once in a while да избега од својата реалност и да си приушти по некое задоволство!
~ ~ ~
Огромна благодарност до Милена и Никола за несебичната поддршка и проекторот, на Точка, на сите кои присуствуваа и на сите оние кои веруваат во Јапанорама!

четврток, 26 јуни 2008

Јапанорама 6!!! Не пропуштајте!!!

Летна и освежувачка Јапанорама со три кратки филмови

Петок 27 Јуни, К.Ц. Точка 21. часот

Јапанорама се враќа во летно издание со три кратки филма како вистинска свежина за летно уживање.

Комбинацијата е за сите вкусови, зачинета со хумор, естетика и фантазија.
Прво, ќе го пуштиме краткиот јапонски филм „Теорија од фотеља“ (Armchair Theory) кој не запознава со тоа како вистинските јапонски мажи им се додворуваат на девојките. Сето тоа раскажано на уникатен начин со користење на генијалниот јапонски хумор полн со паметна иронија и слатки досетки.

Вторите два пократки филмови се јапонски анимации (аниме) едниот раскажува приказна од иднината, а другиот од минатото.

„Гласови од далечната ѕвезда“ (Voices of a Distant Star) не внесува во една љубовна прикзна на далечина, која се случува во 2046г.

А филмот „Комедија“ (Kigeki) се случува во Ирска за време на војната за независност и раскажува за еден црн мечувалец кој ја знае вистинската вредност на книгите.

Траење:
• Теорија од фотеља – 30 мин
• Гласови од далечната ѕвезда – 25 мин
• Комедија – 10 мин


Се гледаме на Јапанорама 6 во Точка со почеток од 21 часот.
Организирано од Japan@mk

среда, 25 јуни 2008

Аики-ДО

Во минатиот текст пишував за АИКИ, па еве да го комплетирам поимот и да напишам нешто и за ДО.

Ќе почнам секако со потеклото на зборот. Јапонците го преземале од кинезите не менувајќи ја графемата воопшто, а го смениле само изговорот кој кај кинезите звучи и е познат како ТАО (или ДАО). Графемата ТАО - 道 е составена од две други: 首 = „глава“ и 辶 = „оди“. Па без некакви дво- или повеќезначности, ТАО едноставно значи „ПАТ“ или ако сакате „ГЛАВЕН ПАТ“. На македонски, со додавање на член би добиле многу соодветен превод – „ПАТОТ“, издвојувајќи го така од некои, било кои, патишта.

Во философската мисла во Кина, овој поим постои од многу одамна, но неговото најпознато прво разгледување е направено во книгата „Тао Те Чинг“ (Книгата за Тао и Те) од Лао Це. Лао Це-овото сфаќање за ТАО е скоро идентично на она што неговите хеленски современици го имале за кај нив наречениот ЛОГОС. И ТАО и ЛОГОС имаат исто значење, а тоа е, слободно кажано: начинот по кој што е устроено постоењето. Она што ја одржува вселената, она што се наоѓа во секоја твар како закон, законот над сите закони.

Христијанската мисла ни открива дека овој ЛОГОС е всушност Исус Христос, Спасителот, Синот Божји, Зборот Божји. Преку ова учење и во нашиот јазик имаме зборче за ЛОГОСОТ т.е. за ТАО. Тоа е СЛОВО.

Со ваквото свое значење и во овој дел на светот СЛОВО го додаваме на крајот од некои зборови како на пример: природословие, богословие, или уште повеќе ги има во грчкиот јазик соодветно: биологија, кардиологија, екологија, археологија, астрологија и уште многу други...

Па можеме да направиме аналогија со употребата и во јапонскиот јазик. Кога треба да се именува некој процес кој се бави со откривање на суштината, сржта на нештата му се додава зборчето ДО, многу слично, ако не и исто како кај наставките –логија или –словие, кои кај нас најчесто се преведуваат како „наука за...“. Е сега, во помодерно време имаме прифатено да мислиме дека поимите наука и уметност се различни, па дури и спротивни работи, но во минатото мислам дека овие поими не биле толку далеку со своите значења. Би рекол, како „варијации на тема“ се. И, ако се замислиме подобро околу нив можеби и сега ќе можеме така блиски да ги доживееме.

Кога јапонците ќе речат „Садо“ или „Чадо“ (Уметноста на чајот), „Кадо“ (Вештина на аранжирање цвеќиња), или „Будо“ (Наука за војување) мислат на еден поим изразен со „ДО“ а не на три различни како што се гледа од преводите... Значи тие три – уметност, наука и вештина се една иста работа...

„Аикидо“, еве, оставам да си го преведете сами, имајќи го во предвид објаснувањето за АИКИ од претходниот текст.


вторник, 17 јуни 2008



ОК, следниве неколку параграфи се посветени на мојата голема љубов - чајот, и јапонската церемонија на служење на истиот :-) Станува збор за мошне опширна и проучувана тема, па овој пост е само кус вовед кој би требало да биде продолжен со уште неколку постови.


јапонски естетски форми...

Ќе почнам сосема далеку од практичното изведување на церемонијата, имено од некои јапонски естетски концепти. Овие се претставени преку учењето на повеќе јапонски традиционални уметнички форми именувани: Chado (Начинот на Чајот), Kado (Начинот на Цветот), Shodo (Начинот на Калиграфијата), Sodo (Начинот на Кимоното), Kodo (Начинот на Мирисот) и Kado (Начинот на Поезијата). Претпоставувам приметивте дека обете Начинот на Цвеќето и Начинот на Поезијата се именувани Kado; со темава ќе се позанимавам некој друг пат, а ако некој веќе знае зошто двете се истоименувани - чекам коментар :-) Приметувате и дека јапонските термини завршуваат на “do” кој додаден на било кој друг самостоен збор дава до знаење дека станува збор за одредена јапонска традиционална уметност. Суфиксот “do” го акцентуира постојаниот духовен стремеж да се искуси есенцијата на уметноста. А како што есенцијата на уметноста се наоѓа во духовниот и практичниот стремеж, во сите јапонски традиционални уметност процесот станува позначаен од финалниот резултат бидејќи нуди непроценливо искуство, додека резултатот се смета за логичен, можеби и тривијален крај кој зависи само од процесот.


патот на чајот од Кина во Јапонија...

Традицијата вели дека јапонскиот монах Ајсеи (Eisai, 1141-1215) во 1168та донел семчиња на чајна грмушка од Кина. Нив ги засадил во дворот на неговиот храм. Се смета дека оттогаш Начинот на Чајот се поврзува со т.н. ринѕаи (Rinzai) учење кое го промовирал Ајсеи (едно од учењата на зен - директен огранок на Ch'an будизмот од Кина). Во тој период во Јапонија чајот се сметал за дел од кинеската култура трансформиран од страна на ринѕаи учењето, бидејќи истото било мошне поврзано со кинеската култура. Во истото доба Кинезите веќе знаеле дека чајот ги хармонизира функциите на човечкото тело, иако не секогаш пиењето на чајот била исклучиво духовна дејност. Во Јапонија пак се прочуло дека чајот е олицетворение на зен. Таму било познато дека ринѕаи зен учењето се стреми кон развивање на спонтана форма на сатори (satori, јапонскиот еквивалент на зборот просветлување). Зен учењето немало само влијание на церемонијата на служење на чајот, туку и на калиграфијата, како и Начинот на Уредување на јапонската градина.



Начинот на Чајот во 16тиот век...

Како што е забележано во писмените извори, Sen Rikyu, најпрочуениот познавач на чајот во 16тиот век, рекол дека чајот ги претставува четирите највисоки идеали – состојбата на хармонија, почитта, девственоста (во смисла на неприсуство на излишното, нечистото, она што расипува) и состојбата на смиреност и сосредоточеност.

Основниот архитектонски концепт за јапонската градина и просторот во кој се изведува служењето на чајот се поврзуваат токму со него.

Како некои од најзначајните елементи во Начинот на Чајот во 16тиот век се промовираат сервирањето и примањето на сад со чај како симболи на искреност и внимание. Ова е поврзано со концептот ichigo, ichie (еден живот, една можност) давајќи до знаење дека токму таа една можност треба да се искористи за да се постигне висок квалитет на живеење кој во јапонската култура се поврзува со духовниот развој. Духовниот развој пак, самиот по себе го промовира концептот на давање на убави нешта и способноста истите да бидат соодветно примени.

Преку Начинот на Чајот секојдневните активности како аранжирање, чистење, сервирање, пиење и споделување биле подигнати на едно сосема друго ниво од она кога ним не им се обраќа посебно внимание – ниво на естетска ритуализација која во јапонската култура и денес го потхранува духовниот развој и претставува една од основите на квалитетното живеење.

***

Пиењето на чај го има задржано својот статус во Јапонија како “воодушевување од убавото во прозаичното секојдневно живеење”. Сепак, чајните куќи имаат помалку и помалку посетители од помладите генерации, кои по откривањето на кафето, го преферираат кофеинот наместо танинот :( Но, надежта не е изгубена! Секогаш ќе има луѓе кои по прoбување на кафето, стануваат уште поубедени во чајот како финален избор (count me here, please :-)

четврток, 12 јуни 2008

Тостерче за двајца

Во духот на хибридните возила, еколошката свест и грижата за светот кој го населуваме, дизајнот на т.н. коли-играчки, ви презентирам еден автомобил кој ми остави впечаток токму заради концептот на дизајнот. Totally thinking outside the box!
Младите дизајнери на Toyota, водени од концептот на дисбаланс, ја презентираа идејата на cool возило, наменето за уживање, со "зелени" адути во ракавите. Новиот Toyota Hi-CT, дефинитивно ќе ве натера да застанете и да го погледнете. Чудново, но симпатично "тостерче" за двајца, работи на plug-in мотор со литиумска батерија, има димензии 3,3х1,6х1,7м, со доминантна, box-like предница, и багажник кој се адаптира да носи велосипеди и камп опрема за outdoor living.



Еве линк од Аутоблог со поделени коментари и критики за количкава.


Не сум експерт за автомобили, но дефинитивно би сакала едно ваква коцкичка.
Жалам, момци, но ова е иднината на возилата!

Што значи АИКИДО (合気道)?


Пред десетина години читав едни есеи од германскиот философ Мартин Хајдегер и ја открив неверојатно големата важност на значењето на зборовите. Ми се чини дека тоа сознание ми ја прочисти мислата. Оттогаш, кога ќе се сретнам со одреден нов поим, или дури и веќе познат, а што ме интересира, без двоумење тргнувам од неговата етимологија! Оти, на тој начин имам можност да го РАЗБЕРАМ, а не само да го научам „напамет“.

Кога се работи за странски зборови, овој метод, разбирливо, се усложнува, но скоро без исклучок донесува одлични резултати.

Што значи АИКИДО (合気道)?

Во секоја енциклопедија можете да прочитате како вообичаено се преведува овој јапонски поим сочинет од три слога:

  • - аи - складно здружување, хармонизација, соединување
  • - ки - енергија
  • - до – начин, пат

Смислата на овој поим ја даваат првите два слога заедно, а третиот слог, ДО, е тука за да го дооформи поимот и да направи целина чие значење ќе го изложам тука.

Најпрво, малку историја. Од каде доаѓа АИКИ? Претците на оние што сега прават Toyota, во средниот век имале поинакви преокупации. Војувањето, секако, не се сретнувало само кај нив – го имало насекаде по светов, но нивниот однос кон него мислам дека бил и тоа како единствен. Впрочем, нивната култура, која низ времето го произвела нивниот менталитет, ја одликува една специфично ГОЛЕМА посветеност и усредсреденост кон било која животна активност или појава. Таквото внимание, кое ние во нашата непросветеност и површност знаеме да го наречеме „цепидлачење“, го имало и во нивниот однос кон војувањето. Всушност, треба да речам: особено го имало во односот кон војувањето – оти секогаш се работело за живот или смрт.

Сите знаеме дека за да се влезе во борба со цел да се уништи противникот, не е доволна само сирова сила, но средновековните јапонци изгледа дека отишле најдалеку во осознавањето на деталите на борбата за своето време. Зачувани се белешки од школата во Такеда кланот во кои се зборува за секцирање на лешеви заради запознавање на човечкото тело и неговите слабости. Значи, со цел да бидат што е можно поефикасни, тие ги ширеле своите знаења во областа на медицината, а и не само таму. И да не должам, јасно ви е дека кон оваа работа пристпувале со најголема сериозност.

Запознавајќи ги можностите и слабостите на човекот, се развиле исклучителни вештини на борење и војување. Но, како и секаде, и во Јапонија не се сите генијални, па големите откритија и пронајдоци се случуваат ретко. Еден таков ОГРОМЕН пронајдок во областа на борењето е принципот АИКИ. Иако Јапонците сигурно би сакале, пронаоѓањето на овој принцип не може да му се припише никому конкретно, а всушност неможе ни воопштено на јапонците, оти тие многу научиле од кинезите, кои се далеку постара култура (истиот принцип на борба се користи во кинеската вештина ТАИ ЧИ ЧУАН). Како и да е, во кланот Такеда, запишано е дека принцот Теиџун, ја создал вештината на борење која ја нарекол АИКИ ЏУЏУЦУ, а потоа, по дворецот Даито се формирало името ДАИТО РЈУ АИКИ ЏУЏУЦУ.

Со што се одликува овој принцип, кој велам дека е огромен пронајдок во боречките вештини? Сите сме слушнале за она: „да се искористи силата на противникот“, но малкумина помислиле што навистина значи тоа, а уште помалку разбрале, искусувајќи го непосредно!

Да видиме прво што е Аики Џуџуцу. Ако името на јапонскиот дворец Даито го замениме со име на некој наш македонски град, еве на пример Берово, целиот (слободен) превод на Daito Ryu Aiki Jujutsu, би бил: „Беровска школа за сило-ускладувачка вештина на борење со голи раце“. Знам дека, како и на мене, сигурно ви звучи смешно, но замислете си дека кога јапонец го кажува тоа име токму вака го разбира. За него, ниту еден збор од ова долго име не е егзотичен странски збор, ниту некаков општоприфатен интернационализам, туку највообичаено генеричко име кое непосредно го објаснува тоа за што и се однесува.

Преведувањето на јапонските „канџи“ слогови (графемите) не е баш едноставна работа. Поимот Џуџуцу (柔術) е добар пример за тоа. Ако буквално го преведеме, би добиле: ЏУ() = нежно и ЏУЦУ() = вештина, уметност – и ќе испадне „Нежна вештина“. Но дали е тоа соодветен превод? Не баш. Потребно е малку пошироко познавање, како за јазикот, така и за јапонската култура општо, за да се „фати“ значењето на некој слог во одредена комбинација. Во случајов „нежно“ означува дека вештината е БЕЗ УПОТРЕБА НА ОРУЖЈЕ, а не дека е „нежна“ според нашето разбирање на тој збор! Понатаму, во овој контекст „вештина“ се однесува на боречка вештина и добиваме дека ЏУЏУЦУ всушност е ВЕШТИНА НА БОРЕЊЕ СО ГОЛИ РАЦЕ. (за тоа дека џуџуцу не се вика џиуџица и слично, можете да прочитате детална анализа тука)

Да се вратиме на АИКИ.
Овој принцип, основачот на аикидото Морихеи Уешиба го научил од својот учител, Сокаку Такеда токму низ учењето на Daito ryu Aiki Jujutsu. Погоре во примерот токму за ова име, сигурно веќе приметивте дека АИКИ го преведов како „сило-ускладување“ или „ускладување на силата“. Да потсетам:

АИ = хармонизација, складно здружување, а
КИ = енергија.

За ваквиот слободен превод, некој може да ми забележи дека премногу е избанализиран, посебно кога се работи за зборчето КИ().

КИ е навистина и најтежок поим за преведување, затоа што значењето кое го има не е баш егзактно, всушност низ времето имало и повеќе различни значења кои му биле придодавани. Нема да се обидувам да направам детална анализа на поимот КИ бидејќи би била многу долга. Само ќе наведам неколку нешта кои можат да ве воведат во комплексноста на овој поим. Најпрво, тој води потекло од Кина (познат како ЧИ), и означува „универзална живото-движечка сила или енергија“. Јапонците го преземале и монограмот (графемата) и изговорот со мали незначителни измени, но значењето останало потполно исто. Треба да се знае дека и самите кинези, а и јапонците после нив, имале дури и различни философи со противречни ставови околу значењето на КИ, но да речеме дека она што го наведов е најраспространето. Ако ги оставиме философите за момент и сакаме да погледнеме што вели народниот гениј за ова прашање ќе се повикаме повторно на етимологијата. Етимолошки (во кинескиот јазик), зборчето КИ() е составено од други две зборчиња – „пареа“() и „ориз“(), и всушност ја означува пареата која се издига од топлиот зготвен ориз. Мислам дека „вистинското“ значење треба да се бара токму некаде меѓу пареата од топлиот ориз и универзалната живото-движечка сила или енергија.

Е сега, се сеќавате ли на она: „да се искористи силата на противникот“? Колку и да ја шириме расправата за КИ, сепак, веднаш би нè приземјила само една ситуација на борба во која би се нашле спротиставени со противник кој одлучил да не попушта. Со таков „потсетник“ во своето секојдневие, средновековните јапонци-воини го употребувале помот КИ во тесно одредено поле – полето на борбите. Во борба, напаѓачот напаѓа со сила која се чувствува со едно од петте прости сетила – сетилото за допир, и најчесто резултира со болка. Затоа преводот на АИКИ го срочив како „сило-ускладување“. Секако дека ваквиот превод не ги опфаќа сите аспекти на АИКИ, затоа што и поимот АИ е повеќезначен. Тој, како што наведов, значи „хармонија“ и содржи значења како: складност, вклопување, изедначување, соединување... Сето ова го подразбирам.

АИКИ трпело различни толкувања и мистифицирања од различни причини. Дури и при создавањето на аикидото, влијанието од Шинто сектата Оомото кјо, на која Морихеи Уешиба бил активен член и близок човек на нејзиниот водач Онисабуро Дегучи, одиграло голема улога и врз толкувањата на АИКИ кои самиот Морихеи ги изложувал во разни прилики. Но, ако за Морихеи и би можел некој да каже дека „бил забеган“ во однос на толкувањата на „АИКИ“, за неговиот учител, Сокаку Такеда, сигурно не може ни да се помисли тоа. Тој имал непосредно искуство во борби и војувања, и кај него никако не можело да се создаде било какво мистифицирање на нештата, а тоа да биде на штета на здраворазумието, затоа што тоа би можело да го чини повреда и дури и живот! Не велам дека тој немал свои верувања и начини да си објасни нешто што не го знаел, ама директното искуство му дозволувало да ги има осознаено овие нешта непосредно - на сетилно ниво.

Најпосле, да се обидам малку поопипливо да опишам што всушност значи „да се искористи силата на противникот“. Ќе замам за пример еден напад кој ќе се состои од некакво замавнување на раката со цел да удри. Таа рака има одредена сила бидејќи има маса и забрзување, а силата има две карактеристики: интензитет и насоченост. По физика сите сме учеле како може да се влијае на одредена сила. Според интензитетот може да се засилува и да се ослабува. Да се засилува може бескрајно (секако само во непостоечките идеални услови), а да се ослаби може до поништување. Влијанието се врши со надворешна сила која во однос на оваа може да доаѓа од различни правци, а тоа е и вториот начин на кој може да се влијае на силата т.е. на нејзината насоченост. Оттука, на раката која има цел да удри може да се одговори на неколку начини:

  1. да се блокира (да се поништи силата)
  2. да се избегне и да се пушти да удри „во празно“
  3. да се пренасочи (да се влијае со надворешна сила во однос на насоката и интензитетот)
  4. да не се прави ништо од претходните три туку да се „следи“ низ просторот со (или без) допир, но секако без никакво влијание на неа!

Е, ова последново е идеалот АИКИ!

Да се следат со микрометарска прецизност сите движења на напаѓачот, така што нема да се влијае на него директно (аплицирајќи сила) туку индиректно – позиционирањето да го „провоцира“ секое негово следно движење, ТОА е АИКИ! Да се вклопите во движењата на напаѓачот како да сте станале негова сенка, движејќи се заедно со него – ТОА е АИКИ! Да бидете во хармонија со движењата на напаѓачот, не обидувајќи се да бутнете или повлечете во ниту еден момент – ТОА е АИКИ! Кога скијачот флексибилно се прилагодува на нерманините на теренот – и тоа е блиско на АИКИ! Кога кошаркарите се трудат без да направат лична грешка да дадат кош, ускладувајќи ги движењата со сите услови на теренот – и тоа е блиско на АИКИ.

Менталниот став, емоционалната насоченост и подготвеност, нивото на суета, смиреноста, итн. се чинители кои во борба се многу важни, а би можеле да ги вклучиме кога зборуваме за АИКИ затоа што АИКИ може да го има во секое од нив. Затоа што:

АИКИ Е ПРИНЦИП НА ДЕЛУВАЊЕ!

А АИКИДО Е ПРИМЕНА или НАУКА ЗА ТОЈ ПРИНЦИП !

Во борба, а и надвор од борба во било која ситуација.

Кога би зборувале за аикидо како боречка вештина која се тренира, освен тоа што треба да знаеме најпрво што е АИКИ, треба да бидеме свесни и дека практикувањето на овој принцип е идеал кон кој се стремиме и всушност тој стремеж, тој напор, тој пат го нарекуваме АИКИДО.

(Текстот е превземен од мојот блог со моја дозвола)

четврток, 5 јуни 2008

Јапонска крвава нарација која длабоко го критикува општеството

Петок, 06ти Јуни 2008 од 21:00ч во Културниот Центар Точка, проекција на јапонски
филм.

Овој јуни „Јапанорама" ќе го започне со проекција на еден од најконтравернзите јапонски филмови „Царска борба" на јапонскиот режисер Кинџи Фукасаки.

„Царска борба" (Batoru rowaiaru) е филмска адаптација на истоимената, и исто толку контроверзна книга од јапонскиот автор Кошун Таками.
За оваа сторија се вели дека американците никогаш не би се нафататиле да ја режираат, но бруталната и сурова приказна за младите јапонски бунтовници го привлече вниманието не само на публиката во Јапонија, туку и на онаа од Запад.


Дејствието во филмот се одвива во Јапонија и ја пренесува приказната на јапонската влада која презема екстремни мерки за справување со младата деликвенција во земјата.

Недисциплинираните ученици се испратени на пуст остров каде мора да се борат за своите животи.
Со оружје и храна во рака, нивната задача е едноставно да се убиваат едни со други.
Оној кој останува жив, се враќа во општеството.

Преку кравави и провокативни сцени, насилство и непрекината напнатост, филмот упатува јасна критика на политичката и социјалната состојба во денешна Јапонија.

Филмот е добитник на 7 филмски награди меѓу кои и наградата за најдобар филм од Јапонската филмска академија.
Поради големата популарност, во 2003 снимен е и втор дел под наслов "Battle Royale II: Requiem", а постојат и гласини дека американците спремаат римејк.

Тука погледнете го трејлерот

Овозможено од Japan@mk во соработка со Точка

среда, 4 јуни 2008

japanese food - yakitori

Yakitori (やきとり) is one of basic Japanese foods that salarymen would enjoy, drinking with ビール (biiru/ beer) and 酒(sake) after work. Literally it is "grilled (yaki) chicken (tori)." Since most of Macedonian are meat lovers, I am sure yakitori would be one of your favorite. Japanese eat all parts of chicken. The photo shows, from left-up, レバー(rebaa/ liver), かわ(kawa/ skin), はつ(hatsu/ heart) and skins. There are all other parts like XXX or legs, etc., but I just do not eat such parts.... Yakitori is seasoned either with しお(shio/ salt) or タレ(tare/ soysause based sweet stuff). Usually shio for skins, tare for livers. Hmmmm. Yummy. I think all yokitori materials could be available in Macedonia (because it is just a chicken, salt or soysause, sugar and sake, I suppose), I wish somebody would cook yakitori for me....

понеделник, 2 јуни 2008

KIBO - јапонската надеж и придонес во истражувањето на условите во вселената

На 1ви Јуни 2008 година, според јапонско време, од Kennedy Space Center беше лансиран спејс-шатлот Discovery, во чиј што екипаж се наоѓа и јапонскиот астронаут Аkihiko Hoshide, и кој го пренесува Јапонскиот Експериментален Модул "Kibō". Мисијата на Kibō фокусира на вселенска медицина, биологија, опсервација на Земјината површина, како и истаражувања врзани за материјално производство, биотехнологија и комуникации.

Името на овој модул во превод значи "надеж", развиен е од страна на JAXA за потребите на Интернационалната вселенска станица (ISS), a воедно претаставува и прва јапонска вселенска установа за луѓе, која придонесува за унапредување на перформансите на ISS. Ова всушност претстваува лансирање на вториот дел од Kibō, за кој и се врзува логото погоре , а првиот дел беше испратен во Март годинава со спејс-шатлот Endeavour во рамки на ISS assembly mission. Лансирањето на треттиот дел е планиран за 2009 година, кога треба да се докомплетира лаборатоијата.


Едвај чекам да видам какви се сознанија ќе се добијат кога Kibō ќе ја добие својата финална форма и ќе биде ставен во погон.

Повќе инфо на сајтот на ЈAXA, NASA и Wiki.