Еве, откако убаво се одморив да пишам два три збора околу македонската Сакура :).
Многу убаво си поминавме, запознав некои луѓе, некои не ми се кажаа.
Презентациите испаднаа како што треба, а може да се види на галериите кои досега се достапни, а верувам ќе се појават и други.
Еве една
на топ нет од Струмјани една
од волан на неговиот блогУште една
галерија од neW1 на picasa.Оригамите беа исто доста успешни, а се изработуваа на три маси. На едната Мира направи рекорд во виткање на самурајски капи, на втората Ранти виткаше разнобојни жерави, а на третата имаше мачиња и други животинки.
Децата беа многу радосни, а многу од нив ги носеа своите самурајски капи за да им се напише името на јапонски кај Нахоми.
Нахоми па, ги доживеа македонците во полно светло, не ја оставија да дише. Се туркаа околу неа и и бутаа ливчиња под нос за да им ги пише имињата на јапонски а не знаеа да направат никаков ред (како и секогаш), а башка што и го буутнаа и мастилото за калиграфија. Таа беше збунета како тоа луѓето тука не знаат да застанат во линија, но поради својата воспитаност не знаеше никого да одбие. А се појави и еден тип кој се закануваше како тоа он чекал толку време сместа да му напишела и сл. Но тоа повторно зборува за нашиот менталитет, дека луѓето ко ќе добијат нешто бесплатно мислат дека тоа мора да го земат по секоја цена, а и да се налутат ако на некаков начин не им биде веднаш пружено.
Картичките со реченици на македонски и јапонски не се поделија сите, валда луѓето не ја сфатија нивната функција :) ама ете тука ги закачив двата фајла, па кој сака може да си ги симне.
Основни реченици и кодот на самураитеРеченици за МакедонијаХаикуто иако беше многу супер и тројцата гости прочитаа доста песни и од старите мајстори како Башо, а и од наши поети кои се покажале во оваа поезија, нашата публика беше глува. Некои почнаа да си заминуваат или да коментираат како станало досадно.
Последните презентации беа на џиуџутсу, иаидо (тука сум јас) и кендо, кои за публиката беа најинтересни и најнепознати. НО за жал и тука морам да спомнам нешто од нашиот менталитет. На неколку иаидоки (луѓе кои тренираат иаидо) им се случи да имаат непријатно искуство со публиката во однос на нивните мечеви (катаните). Некои без да прашаат ги земале мечевите ги гледале и отварале, а на една девојка и се случило некој да проба да и го тргне од рака бокенот (дрвен меч за вежбање).
Катаната за самурајот е како душата, и тој никогаш не ја дава на никого да ја допира, фаќа или не дај Боже да се размафтува со неа. Иаидоките вежбаат самурајска вештина иаидо со помош на мечеви (катани) и на некој начин го учат и следат кодот на самурајот. Е сега не толку сериозно како самураите, но иаидоките не смеат да ги даваат своите мечеви на другите.
Сега сигурно нашиот народ не знаел тоа, но каде е онаа основна култура да прашаш пред да земеш или расфаќаш нешто туѓо?
Како и да е, се надевам идната година ќе биде уште поинтересно и поубаво, ќе има повеќе случувања, а градот ќе помогне со повеќе отколку само со простор, а конзулатот со повеќе отколку само со поддршка. А ние и вака супер си поминавме, па дури и со нашиот невоспитан и некултурен народ :)
Објави
