Dorohedoro

Манга                                                                     

Пишува и црта: Кју Хајашида

Жанр: Хорор, трилер, црна комедија, акција, сеинен                                                                            

Каиман: Што ти рече човекот во мене?

Волшебник: Ми рече „ти не си тој.“

Каиман: Во тој случај ти не си ми повеќе од корист.

Дали сте се запрашале што би било ако Џ.К Роулинг (Harry Potter), Клајв Баркер (Hellraiser), и Квентин Тарантино (Reservoir Dogs и Pulp Fiction) имаат средба, и од таа средба произлезе заедничка соработка за некое фиктивно дело? Кју Хашијада го има дадено тој одговор во манга серијалот Dorohedoro.

Дупката е опасен град. Тоа е место каде демнеат озлогласени моторџиски банди и крупни криминалци. Дупката е воедно идеалното ловиште на волшебниците, кои ги користат жителите на градот како заморчиња во нивните експерименти на црна магија. Еден од нив е Каиман, проколнат да има глава на гуштер, оставен без сеќавања на неговиот живот пред клетвата. Но клетвата му носи и благодет: станува имун на магија. Заедно со Никаидо, девојката која го наоѓа онесвестен во улицата откако клетвата настапила, тие ловат волшебници. Секој фатен волшебник е делумно проголтан од Каиман каде се соочува со втора глава (најверојатно вистинската глава на Каиман) која треба да изврши идентификација-дали дотичниот волшебник е тој кој што го проколнал Каиман. По завршувањето на идентификацијата Каиман секогаш го поставува истото прашање: што рекол човекот во него? Без оглед на одговорот, Каиман ги погубува волшебниците. Веста за колењето на волшебниците стигнува до ушите на Ен, еден од старешините на волшебничкиот свет, кој ги назначува Шин и Нои, неговите најдобри платени убијци да тргнат по Каиман и Никаидо.

Примарна работа за која треба да и се даде заслуга на Хајашида е создавањето на интересен свет во кој добро се вклопуваат работи кои инаку не би можеле да се вклопат. Дупката е дупка во вистинска смисла на зборот. Градот, со сите свои рушевини, сиромашни населби, опасни и затемнети улички повеќе изгледа како место кое произлегува од некој дистописки сајберпанк филм. Во градот постојат две јасно изразени класи: обичните луѓе кои живеат во сиромашни услови и се честа мета на волшебниците и самите волшебници. Волшебниците се попривилегираната, елитна класа чие седиште не е во градот, туку во место кое може да биде достапно само преку нивните портали и само волшебник може да отвори портал. Но волшебниците не се типичниот вид на волшебници на кои сме навикнати. Да, тие користат некакви стари ритуали, мистични симболи, магични стапови, чудни растенија, жртвуваат змии и глувци за да создадат магија, но за разлика од волшебниците од Господарот на прстените или било која друга епска фантастика, овие волшебници се облечени во стил ала Долче и Габана, носат чевли од крокодилска кожа, имаат луксузни рачни часовници, или пак во други случаи преферираат поспортски тип на облека, возат мотори и автомобили итн. Една од уникатните карактеристики им е носењето маски, секоја маска претставува ранк на нивната припадност во општеството и ја претставува карактеристиката на најсилната магија кај носачот.

Иако на прв поглед се чини дека постои јасна граница околу тоа која е добрата, а која лошата страна, сепак таа граница станува млака кога имаме подобар увид во ликовите. Каиман има одмаздничка мисија во стилот на валканиот Хари и невестата од Kill Bill, но во тој поход ја губи главата (no pun intended) и убива луѓе кои немаат ништо лошо сторено спрема него или спрема други луѓе, а тоа создава страв кај оние блиски на Каиман кои мораат да го кријат фактот што откриле дека имаат магични способности во средина на неволшебници. Од друга страна поинаку се гледа на „негативците“ кога некои работи во минатото излегуваат на виделина, и некако тешко е да не развиеш симпатии кон тимот на Шин и Нои.

Доколку светот и тродимензионалноста на ликовите не е доволна, она што му дава на Dorohedoro додатна предност е и самиот цртеж. Хајашида црпи инспирации од Цутому Нихеи (Blame, Biomega) за деталите во светот и Кацухиро Отомо (Akira) за изгледот на ликовите. Комбинацијата на различни стилови се покажува како добитна за Хајашида преку која одлично ја доловува атмосферата и морничавоста во секој дел од градот-нестабилни згради, разрушени куќи небаре биле под силен артилериски оган, градежен отпад и ѓубре на секој чекор, сомнители и тмурни лица како се греат покрај запалени контејнери, гротескни појави кои се последица на експериментите на волшебниците...

А сепак во целата таа морбидност свое место наоѓа и хуморот, кој, изненадувачки добро е сместен на вистински места во стрипот. Има ситуации каде гледаме како волшебник во својот свет лета со најновиот модел на Honda летечка метла, ситуации каде еден од помошниците на Ен е гризнат од зомби и зомби помошникот служи како comic relief или моменти каде Каиман се плаши од духови и стравот го изразува како Scooby Doo. А таквите моменти не тераат да се запрашаме дали сериозноста е трол мамка на Хајашида?

Dorohedoro нуди од се' по нешто кое може да ги задоволи вкусовите на повеќе лица-фантазиски свет за оние кои сакаат да видат нешто што не паѓа во клишеата на воспоставената волшебничка фантастика, исполнет со добро смислени ликови и изненадувачки пресврти кои можат да се разберат само преку призмата на бизарните закони на магијата.