Безвременска музика

Моментот кога Samurai Champloo станува нешто повеќе од обично аниме.



Го имав ставено on hold долго време. Вчера му се вратив и сфатив дека сум била токму помеѓу прва и втора сезона. Многу пријатно се изненадив кога серијата стана многу посериозна од она што мислев дека е.

Овој момент, песната, анимацијата и симболите...
Сепак ќе ви препорачам да го гледате.

Музиката на клипот е во изведба на Ikue Asazaki - (јапонска Вања Лазарова). Песната може да ја најдете под две имиња: Obokuri eemui и Obokuri ee umi. Тука може да го прочитате текстот. Оваа специфична мелодија и пеење е карактеристична за Окинава (Okinawa) перфектурата, која се издвојува од другите делови на Јапонија и по својот доста карактеристичен дијалект, кој е толку различен што изгледа како да се работи за друг јазик, дури и за јапонците. Пред извесно време во Јапонија постоела опсесија, односно така наречен „Окинава бум“, кога културните специфики на етно културата на Окинава биле доста модерни и барани во поразвиените делови на Јапонија. Јапонците велат дека Окинава е интересна и специфична дури и за нив.

Токио низ калеидоскоп

Уживајте малку во видеово!



А еве и линк до сајтот на младиот јапонски режисер, па прочепкајте :)

Јапанорама 10 – Анимиран хорор и реална комедија

Вторник, 18 ноември 2008, Точка, 20:30

Овој вторник ја имаме десетта јубилејна и шаренолика Јапанорама.

Сладок јапонски микс на хорор аниме, саркастична комедија и „afterparty" музика и дружба.

Прво ќе го гледаме краткиот анимиран филм Kakurenbo (Криенка)– приказна за една опасна игра, која децата по потрага за авантура, сепак ја играат под улиците на Токио. Филмот е комбинација на уникатна анимација, источна мистика и хорор акција. Најинтересното за ова аниме е тоа што е направен целосно со 3D технологија, а е постигнат ефект на многу добро изведена 2D анимација.

Во вториот половина час ќе погледнеме неколку скечеви од познатото комичарско дуо во ЈапонијаRahmensна една претходна Јапанорама го гледавме нивниот краток филм armchair theory). Овој пат ќе прикажеме дел од нивната серија пародични видеа (The Japanese tradition)за традиционалните елементи на јапонската култура, видени низ визурата на белиот човек (т.н. white man concept). Нивниот суптилен приод, кој ја трансцендира пародијата на своето, пародизирајќи го оној кој ја гледа таа пародија, ни ги подотвора вратите кон вистинско разбирање на јапонскиот хумор што неретко ни изгледа луд и несфатлив.

Третиот дел од ова наше 10-то дружење ќе го посветиме на запознавање, дискутирање, делење искуства и слушање јапонска музика.

Ве чекаме во поголем број.

Овозможено од (http://japan.mk) и К.Ц.Точка

Помеѓу сонот и траумата

Вторник, 4 ноември од 20:30 часот во Културен Центар Точка

Јапанорама 9

Можете ли да замислите вистинско остварување на сон?

Сатоши Кон, во неговиот филм Папурика, ни покажува „остварување" на сон на целиот свет со целата негова блескавост и бизарност вклопени во едно прекрасно визуелно доживување на грозоморната шареноликост на симулакрумот.

Паприка е анимиран филм за потсвеста, желбите и стравовите на човекот, претставен преку современа психотерапија, што му овозможува на терапевтот да му помогне на пациентот, навлегувајќи во неговиот сон и водејќи го во надминување на своите трауми.

Комбинацијата на живите бои на јапонската анимација со сериозноста на навлегувањето во мистериозните мрачни предели на човековата психа, создава една безмалку шизофренична атмосфера што го допира прашањето на вистинските причинители кои би можеле да доведат до загрозување на човековиот опстанок. Неодоливата анимација, која нè преплавува со зашеметувачки бои, им дозволува на надреалните случувања да навлезат длабоко во нашите мисли без при тоа да ги алармираат одбранбените механизми за возменирувачката содржина на пораките испратени во симболиката на тие случувања.

По проекцијата, може да се запрашате, колку денешните илузии, кои секојдневно сè повеќе се материјализираат околу нас се далеку од сонување со отворени очи?

Филмот бил номиниран на многу интернационални фестивали, меѓу кои и за венецискиот златен лав, а при тоа 4 пати е наградуван.

Линкови:

Паприка на IMDB: http://www.imdb.com/title/tt0851578/

Рецензија за Паприка на anime news network: http://www.animenewsnetwork.com/review/paprika

Трејлер на филмот: http://www.youtube.com/watch?v=NclRSeV4pBA

Официјален сајт на филмот: http://www.sonypictures.com/homevideo/paprika/index.html

Овозможено од Japan@mk - http://japan.mk во соработка со К.Ц. Точка

Ergo Proxy - Светот низ очите на квази-индивидуалноста

Кога првиот пат го прочитав насловот на ова аниме, беше напишано со маркер на пар дискови. Еден пар меѓу дузина. После неколку месеци откако ги изгледав сите останати аниме серии што ги имав, на ред стигна и Ergo Proxy.
Кога ја погледнав првата епизода, останав збунет. Неможев да сватам зашто досега не сум помислил да ја гледам серијава. Нејсе, иако сеуште не свесен за природата на авантурата во која што се впуштам, решив да ја изгледам оваа аниме серија што е можно по скоро.
Серијата започнува со класичната "film noir" основа. Престава на утопистичкиот живот на протагонистот (материјална, социјална и психофизичка благосотојба), наеднаш почнува да се руши и да си ги покажува своите трули темели. Вечното бегство и не знаењето на тоа кој ти верува т.е. на кого можеш да веруваш, го прави почетокот на оваа аниме серија безмалку возбудлив. Низ велот на енигматичноста и искуствата на Real и Igi, како и осамениот живот на имигрантот Vincent, серијава срамежливо ќе започне да ја открива насоката во која се упатува. Повеќеслојниот приказ на откривањето на човекот, како индивидуа и како алатка во поголемата машинерија на општеството, како рационално суштество и како ментален склоп кој не прави никаква смисла, е само еден од квалитетите што оваа аниме серија ги содржи.
Мрачниот амбиент е изненадувачки моќен, со оглед на тоа што добар дел од случувањата се проследени преку ден. Секогаш имаш чувство дека неволјата се крие позади следниот агол. Можеби за ова е парцијално виновна и музиката, која совршено се вклопува со сликата.
Визуелниот аспект може да разочара добар дел од потенцијалната публика. Минималистичкиот пристап најчесто се покажува доста продуктивен. Гледачот не е бомбардиран со непотребна информација и може опуштено да ја следи главната приказна, но минималистичниот пристап понекогаш и иритира.
Воглавно, Ergo Proxy е серија, пријатна за окото, увото и умот. Топло ја препорачувам на сите, особено на обожавателите на postcyberpunk и сличните на него жанрови.

„Светот е убав затоа што не е" - Патувањето на Кино

Вторник 14.10.2008, 20:30ч. Културен Центар Точка

Овој пат Јапанорама ќе ве запознае со оној дел од аниме уметноста, кој од љубителите на аниме прави најголеми зависници – аниме сериите.

Ќе гледаме две епизоди од серијата „Kino no tabi (Kino's journey)" – Патувањето на Кино.

"Land of Adults -Natural Right-"
"Otona no Kuni" (大人の国)

"Three Men Along the Rails -On the Rails-"
"Rēru no Ue no Sannin no Otoko" (レールの上の三人の男)

Серијата го раскажува патувањето на Кино низ светот преку посета на различни замислени земји.

Секоја од непосетоечките земји всушност ни претставува еден од општетвените аспекти, различните последици на човековото здружување, социјални турбуленции, разновидни општетвени поделби и форми на човеково делување во различни историски периоди, на некој начин претставувајќи ја човековата природа и нејзиниот удел во градењето на овој неубав, но убав свет.

Една од повторуваните фрази во серијата е „Светот не е убав, затоа е". Патувањата на Кино ја изтражуваат „убавината во радикална смисла" како што кажува и самиот аниме режисер Ryutaro Nakamura, така што бруталноста, осаменоста, апсурдот, опресијата и трагедијата се често претставени во контраст со сочувството и бајковитата атмосфера на анимето.

Серијата е направена според новелата Kino's Journey: the Beautiful World (キノの旅 -the Beautiful World- Kino no Tabi -the Beautiful World-?) која, според својата прикриена длабочина многумина ја споредуваат со „Малиот принц".

Овозможено од Japan@mk и К.Ц. Точка

Сан, сама, кун, чан и доно

Сите што на некој начин се запознале со јапонската култура, односно пред сè со комуникацијата и социјалните форми на однесување на јапонците, ги сретнале овие додавки кои се користат при обраќање. Добро, и сите читачи на манга и гледачи на аниме (^_^).
За тие што не знаат, накратко, и се надевам соодветно, ќе го објаснам нивното користење и значење.

Сан
San (さん) е најпопуларно. Скоро сите го знаат и го користат понекогаш, ама не секој го знае вистинското значење на Сан. Не дека и јас го знам, но од читање ваму таму, добив некоја претстава. Со сан се искажува почитување кон оној на кој му се обраќаме. Многумина го споредуваат со господин/госпоѓа/ѓица, но не може баш да се стави еквиваленција. Бидејќи кај нас не постои баш контекстот, а сан не мора да се искажува само спрема надредени, непознати, постари и сл. малку е тешко да се долови идејата.
Сан дури и се користи при именување на животни од страна на децата (тука спаѓаат и инсектите освен лебарката). Исто така нееквивалентно со господине е тоа што сан си велат и младинци помеѓу себе, а се користи како додавка и на имиња и на презимиња.
Сан секогаш се користи кога ги ословуваме другите, но никогаш кога се претставуваме себеси. Јапонците тоа би го доживеале како неучтиво однесување.

Сама
Sama (様) Сама е поголемо почитување, помешано со восхит. Ова се користи за искажување на голем почит, па дури и покорност кон тој на кого му се обраќаме, при обраќање на шинтоистичките богови, на ројалити и сл. Денес, јапонците го употребуваат кoга се обраќаат на муштериите. :)

Кун
Kun (君) Кун често го среќаваме во аниме сериите во кои најчесто главните ликови се тинејџери. Секогаш се користи за ословување на машки и обично тоа е во некоја адолесцентска возраст. Го користат врсниците помеѓу себе, но и постарите кога им се обраќаат на младиќи :)

Чан
Chan (ちゃん) Чан е нешто како деминутив. Еден вид умилувачко ословување. Се користи при обраќање на деца, и на девојчиња. Дури и на девојки, од страна на постари лица. Јас претпоставувам дека оваа додавка доаѓа од зборот акачан (ч се чита како српското меко ч, измеѓу ч и ќ) кој значи бебе.

Доно/тоно
Dono или tono (殿) Доно е старо, традиционално ословување кое изразува поголема почит и обично се користело за обраќање на благородници. Обидувајќи се соодветно да го преведеме ова на македонски дојдовме до турцизмот „ефенди“, кој најблиску го опишува користењето на доно. Ова може да го сретнете во некое аниме или манга со самураи или слична тематика од јапонската историја.

Shuubun no hi 秋分の日 национален празник во Јапонија!

It's "Shuubun no hi" today in Japan.

Even the Kanji letter 秋 which is used in its name means autumn, Shuubun no hi it's one of national holidays in Japan that is traditionally a day when you give out respect and remember ancestors. Ironically today, many of recent Japanese, especially young ones, never know its real meaning or purpose, or misunderstanding that the day is just an equinox day in astronomy.

Another Japanese term could be heard along with this day "Shuubun no hi" is higan or o-higan. Higan is the Buddhism term that means "heaven" in western world (ie, Christian's), the opposite of real life or the world we live in.

During o-higan season in Japan, many people visit their ancestors graves and enjoy eating some kind of Japanese sweets called "Botamochi" (牡丹餅) and/or "Ohagi" (お萩) usually.




Today, those Botamochi and Ohagi are sold in supermarkets and other places during whole year, although every mother and grandmother in Japan used to make them by themselves at home before.

Botamochi (Left one is with anko あんこ red bean jam, and the right one with kinako きなこ soybean flour) *


Ohagi / Botamochi

This is also helping us to find again that "sense of season" that has been disappearing even in Japan.

Also in autmun in Japan, people enjoy viewing leaves turning red and yellow in moutains and forests, and they feel and see the season changing. This shows Japanese loves nature along with other traditional customs such as "tsukimi/o-tsukimi," "hanami/o-hanami" and others.

Thanks to / Благодарност до Takeshi Nakano за овој блог запис :)

* Picture taken from blueberryjam's flickr gallery

Зелена оаза во бетонската џунгла на Осака

Инспирирана од зеленилово на градот во кој моментално престојувам и неговата поврзаност со природата (која овде- во Подгорица не е никогаш премногу и се надевам така ќе остане и покрај големата експанзија на градежништвото и пренамената на отворениот во урбанизиран простор), сметав дека овој проект што ви го презентирам би ви бил интересен на сите. Особено што, нормално, се наоѓа во Јапонија.

Во бетонската џунгла на Осака, на некогашното поле за безбол кое не им носело профит ниту пак било многу посетувано од жителите на Осака, во 2003-та година никна 30-катна станбена зграда и 8-катен трговски центар. Економски исплатливо, со оглед на значењето на локацијата, близу Кансаи аеродромот, што би се рекло –„ништо посебно“ , меѓутоа, инвеститорот Nankai Electric Railway ја искористил шансата да направи нешто оригинално, еклектички поврзувајќи го, или поточно мешајќи го природното и урбаното, па меѓу бетонот и градската слика, уфрли паркови, зелени површини, високи карпи, кањон од ѕидови и тераси, водопад, амфиетарат, па дури и индивидуални градини со зеленчук. Оригинално искуство на купување, јадење во некој од рестораните од 2-ри до 5-ти кат, рекреација, оригинален амбиент за културни настани и воопшто промена на сликата на градското секојдневие.

Доволно е текстов како вовед. Еве го низ слики Namba Parks (なんばパークス Nanba Pākusu)

Јапонски дизајн

Само за кршење на монотонија, неколку интересни јапонски дизајни:

1. Футрола за лаптоп во форма на my document фолдер и уште еднен сличен но помал фолдер my photos, како футрола за вашиот апарат.


2. Наочари во вид на црна лента со која ви се покриваат очите за задржување на анонимност.


3. Адаптибилни торби, кои можат да се виткаат според фурошики правилата.


4. Пикселни подметачи за чаши во комбинација со спејс инвејдерс.


5. Садови со вилувчиња во вид на градина со дрвца.


6. Подметачи во форма на сенка на шоља


7. Тркало за чување на чевли...

...и уште многу уникатни дизајни на предмети за секакви прилики во кои може да се изгубите.
Најдобро видете ги сите детали на сајтот.
http://www.25togo.com/store/index.aspx

Убавината е во малите работи

Ако постои нешто што може да го илустрира буквалното сфаќање на насловот тоа веројатно би било netsuke-то. Netsuke е мал украс направен од дрво, коска, рог, метал или било што што е податливо за негова изработка и истото виси на крајот од врвцата на која е обесено sagemono-то. Но пред да кажеме што е sagemono (или inro) да кажеме зошто.

На сите досега сретнати интернет страни стои горе-долу еден ист текст кој се сведува на следното: Верувале или не јапонците сепак се живи луѓе и како такви од време на време знаат да ја упрскаат работата. Имено, кога нивните кројачи го креирале кимоното случајно или намерно заборавиле да вметнат џебови. Како поснаодлива половина од човештвото жените овој недостаток и не ги погодил многу. Своите потрепштини ги навирале во главно по ракави, појас или кај ќе им се видело згодно. Но затоа мажите го сфатиле проблемот и во својата бескрајна мудрост го создале sagemono-то, што е у ствари јапонски прародител на денешната педеруша. Се состои од неколку кутичиња нанижани на врвца кои се затвараат едно со друго. Врвцата се затега или разлабавува со прстен (ojime) и се протнува под појасот, а оној дел кој доаѓа над него бил украсен со netsuke, кое покрај декоративната улога служи и за тоа целиов склоп да не се лизне низ појасот.

Како и се друго што паѓа во око на душманите, завидливите комшии и младите невести, така и сето ова експресно влегло на листата на опрема за кинџурење. Изработката станува се подобра и подобра, изборот на материјалите и техниките на обработка разновидни, па некаде околу XIX век овој вид мајсторство го достигнува врвот. Отприлика тогаш јапонците го соблекуваат кимоното за да си облечат оделце ама за среќа оваа вештина не паѓа во заборав туку напротив – поради својата убавина и врвно мајсторство продира на запад.

Денес, после 3 – 4 века од неговото појавување, со изработка на netsuke се занимаваат луѓе ширум светот. Времето го менува и начинот на изработка па сега се користат од обични длета, преку забарски машини па се до најразлични мали брусилки. Интересот кај колекционерите (меѓу кои и јапонското царско семејство) е значителен па некои парчиња достигнуваат безобразно висока цена. Се на се земено, ова е занаетчиска форма која на наша среќа е далеку од мртва.

Еве и неколку линка:

http://www.janeljacobson.com/index.html

http://mcc.md/Dpopov/

http://atarunetsuke.blogspot.com/

Нана

Имам толку многу работи да ви пишувам, и секогаш кога сакам да напишам пост не можам да се одлучам за што ќе биде овој пат и така останува без ништо, но сега решив дека ќе пишувам за Нана.

Пред Нана, се што читав од манга или гледав од аниме беше претежно шонен (shonen) и ми се допаѓаше. Претставата што ја имав за шоџо (shojo) беше во најмала рака стереотипна, според тоа што го имав прочитано. Но по препорака слушнав за Нана и решив да ја читам и мнооогу се изненадив. Оваа манга има толку длабока обработка на ликовите, што во споредба Bleach ми изгледаше како цртан филм за мали деца.
Откако ја дочитав го симнав и анимето, кое е ептен добро направено и ви го препорачувам на сите (и машки и женски) исто како и мангата, а има снимено и лајв екшн филм, кој не ми е гледан.

Инаку, постои едно разочарување, а тоа е дека не завршуваат, односно сеуште се во тек. Мангата е нешто понапред, ама како што можете да забележите на линкот на википедија, епизодите излегуваат на неколку месеци и тоа е многу мачно. Најновиот чептер на англиски а е излезен на втори септември. Јапонските се понапред, ама кој да знае јапонски и кај да ги најде човек (-_-)

Целата поента е дека оваа манга е толку добра што слободно ја препорачувам и на сите љубители на манга и аниме, како и на сите љубители на каква и да е литература. Доколку ви е проблем читањето стрипови, прво гледајте го анимето, кое сигурно ќе ви се допадне.

И накратко да ве воведам во содржината. Нана е современа драма која не запознава со некои базични елементи на јапонската култура, но во исто време не запознава длабоко со начинот на функционирање на ликовите кои се универзално човечки и можат да се вклопат во секоја култура. Затоа просторот за идентификација е толку голем и неизбежен што скоро секој може да ужива во градењето на ситуациите во приказната вклучувајќи се во доживувањата на некој од многуте ликови. Двата главни лика се две девојки со име Нана, кои се сосем различни по карактер и погледи на светот животот и иднината, но по некоја случајност стануваат блиски и...
Покрај нив има и многу интересни машки ликови: членови на бендови, дечковци, уметници, бизнисмени и т.н.

На крај да кажам дека Нана е и наградувана, во 2003 добила Shogakukan Manga Award а авторката Ai Yazawa е позната и ценета мангака во Jапонија. Да не заборавам да спомнам и тоа дека Нана е почната да се издава од 2000, односно веќе 8 години, не знам кога ќе и дојде крајот, ама некако разочарувачки е за нас кои сакаме да ја прочитаме цела.

За тие што сакаат да ја прочитаат или изгледааат еве линкови до мангата:

• На bleachexile
• На onemanga

и торент за симнување на анимето, првата сезона епизодите 1-47

За филмот не ви давам линк, зашто не ми е гледан и не знам дали е добар. :)

Пластични кеси за ѓубре во форма на зајчиња うさぎ君

Интересна идеја на дизајнерската група од Токио MAQ, inc. кои решиле здодевните бели пластични кеси да ги претворат во бели зајчиња пријатни на изглед :D
Нивните розови очиња, устето во вид на Х и ушите кои во случајов се рачки на кесата, ќе ви го направат пренесувањето на сметот забавно. Без разлика дали се работи за пикник во парк, прошетка во планина или на плажа или само го фрлате ѓубрето навечер, Зајко-кун (како што го нарекуваат rabbit-kun или うさぎ君) со својот изглед е доволно шармантен и ги плени погледите на љубопитните лица ;) За промена, ќе уживате во фрлањето ѓубре, за кое сите ќе се согласите дека е доста здодевно.

Web страницата за оваа кампања е http://www.maq.co.jp/gba/index.html, секако претходно имало и други кампањи слични на овие каде што се користени слики од животни на кесите за ѓубрето, за тие да не изгледаат монотоно, но мене овие ми се најинтересни.

Слики од Токио по апокалипсата

Се разбира, само фантазија, апокалипса сеуште нема (барем засега) :D

Интересна идеја на Tokyo Genso кои преку едитираните слики од Токио ни прикажуваат делови од најголемиот град на светот, целосно окупирани од страна на природата, после евентуалната апокалипса :)

Shibuya 渋谷区

Akihabara 秋葉原, Akihabara

Shibuya Center-gai

Shinjuku 新宿区

Shibuya Center-gai

Shibuya Center-gai