Тие се интересна тројка: Мираи која влегува во пубертетот, со став дека светот се свртил против неа, малечкиот Јуки - постојано весел и игрив, и силната Мари која секогаш има смирувачка прегратка за двајцата. Дејствието оди полека, без да брза до крајот на малкуте епизоди, вкупно 11. Поминувајќи преку срушени згради, покрај засолништа за раселените, низ мноштво човечки трагедии, Мираи да впие дел од позитивната енергија на нејзиното братче, Јуки расте малку повеќе, по примерот на постарата прагматична сестра, a Мари открива дека, сепак, не е толку цврста и неранлива.
Низ анимираната приказна за патот до дома, преку трагедијата на земјотресите која е толку тесно поврзана за тлото и животот во Јапонија, дознав многу повеќе за свеста и честа на јапонците, уште пред да ја видам Јапонија каква што ја гледам во последниве 2 недели - под катастрофата која ја доживеа на 11-ти март годинава. Пред година и пол кога го гледав анимето напишав на мојот блог „Некако на крајот, не сакам ни да замислам колку би можело да е пореално, пострашно од ова...“ Деновиве, дури гледав на интернет и ТВ колку е пореално, кога читав статии и следев и споделував на twitter и Facebook, и разговарав со пријатели овде и во Јапонија, сфатив колку е многу пострашно.
Јас сум сигурна дека повеќето од нас донираа на телефонските броеви и на сметките на Црвен крст отворени за донации за Јапонија. Дека многу од нас ќе присуствуваат на добротворниот концерт утре вечер во МКЦ. И најмногу од се’ дека сите се придружуваме до глобалната поддршка што ја дава светот на Јапонија. Во моментов во Јапонија има доволно обучени домашни и странски волонтери за медицинска помош и спасување, за заштита на децата, за изградба на привремени живеалишта, за вдомување на животните и сл. Има доволно глобални сметки на кои може да се помогне со парична помош. Јапонија ќе каже што точно и’ треба од светот и ќе застане пак на нозе, како што застанала и по толку многу претходни и страшни трагедии.
Конечно, секое дигање паника, секое покажување со прст и секој израз на немоќ е контра мотото „Мирно и заедно“. Едно нешто, што сигурно можеме сите ние да го направиме за Јапонија после оваа катастрофа, е да научиме да бидеме подобри во однесувањето, кон себе самите, кон непознатиот до нас и пред се’ кон нас како народ.
Објави
