Shuubun no hi 秋分の日 национален празник во Јапонија!

It's "Shuubun no hi" today in Japan.

Even the Kanji letter 秋 which is used in its name means autumn, Shuubun no hi it's one of national holidays in Japan that is traditionally a day when you give out respect and remember ancestors. Ironically today, many of recent Japanese, especially young ones, never know its real meaning or purpose, or misunderstanding that the day is just an equinox day in astronomy.

Another Japanese term could be heard along with this day "Shuubun no hi" is higan or o-higan. Higan is the Buddhism term that means "heaven" in western world (ie, Christian's), the opposite of real life or the world we live in.

During o-higan season in Japan, many people visit their ancestors graves and enjoy eating some kind of Japanese sweets called "Botamochi" (牡丹餅) and/or "Ohagi" (お萩) usually.




Today, those Botamochi and Ohagi are sold in supermarkets and other places during whole year, although every mother and grandmother in Japan used to make them by themselves at home before.

Botamochi (Left one is with anko あんこ red bean jam, and the right one with kinako きなこ soybean flour) *


Ohagi / Botamochi

This is also helping us to find again that "sense of season" that has been disappearing even in Japan.

Also in autmun in Japan, people enjoy viewing leaves turning red and yellow in moutains and forests, and they feel and see the season changing. This shows Japanese loves nature along with other traditional customs such as "tsukimi/o-tsukimi," "hanami/o-hanami" and others.

Thanks to / Благодарност до Takeshi Nakano за овој блог запис :)

* Picture taken from blueberryjam's flickr gallery

Зелена оаза во бетонската џунгла на Осака

Инспирирана од зеленилово на градот во кој моментално престојувам и неговата поврзаност со природата (која овде- во Подгорица не е никогаш премногу и се надевам така ќе остане и покрај големата експанзија на градежништвото и пренамената на отворениот во урбанизиран простор), сметав дека овој проект што ви го презентирам би ви бил интересен на сите. Особено што, нормално, се наоѓа во Јапонија.

Во бетонската џунгла на Осака, на некогашното поле за безбол кое не им носело профит ниту пак било многу посетувано од жителите на Осака, во 2003-та година никна 30-катна станбена зграда и 8-катен трговски центар. Економски исплатливо, со оглед на значењето на локацијата, близу Кансаи аеродромот, што би се рекло –„ништо посебно“ , меѓутоа, инвеститорот Nankai Electric Railway ја искористил шансата да направи нешто оригинално, еклектички поврзувајќи го, или поточно мешајќи го природното и урбаното, па меѓу бетонот и градската слика, уфрли паркови, зелени површини, високи карпи, кањон од ѕидови и тераси, водопад, амфиетарат, па дури и индивидуални градини со зеленчук. Оригинално искуство на купување, јадење во некој од рестораните од 2-ри до 5-ти кат, рекреација, оригинален амбиент за културни настани и воопшто промена на сликата на градското секојдневие.

Доволно е текстов како вовед. Еве го низ слики Namba Parks (なんばパークス Nanba Pākusu)

Јапонски дизајн

Само за кршење на монотонија, неколку интересни јапонски дизајни:

1. Футрола за лаптоп во форма на my document фолдер и уште еднен сличен но помал фолдер my photos, како футрола за вашиот апарат.


2. Наочари во вид на црна лента со која ви се покриваат очите за задржување на анонимност.


3. Адаптибилни торби, кои можат да се виткаат според фурошики правилата.


4. Пикселни подметачи за чаши во комбинација со спејс инвејдерс.


5. Садови со вилувчиња во вид на градина со дрвца.


6. Подметачи во форма на сенка на шоља


7. Тркало за чување на чевли...

...и уште многу уникатни дизајни на предмети за секакви прилики во кои може да се изгубите.
Најдобро видете ги сите детали на сајтот.
http://www.25togo.com/store/index.aspx

Убавината е во малите работи

Ако постои нешто што може да го илустрира буквалното сфаќање на насловот тоа веројатно би било netsuke-то. Netsuke е мал украс направен од дрво, коска, рог, метал или било што што е податливо за негова изработка и истото виси на крајот од врвцата на која е обесено sagemono-то. Но пред да кажеме што е sagemono (или inro) да кажеме зошто.

На сите досега сретнати интернет страни стои горе-долу еден ист текст кој се сведува на следното: Верувале или не јапонците сепак се живи луѓе и како такви од време на време знаат да ја упрскаат работата. Имено, кога нивните кројачи го креирале кимоното случајно или намерно заборавиле да вметнат џебови. Како поснаодлива половина од човештвото жените овој недостаток и не ги погодил многу. Своите потрепштини ги навирале во главно по ракави, појас или кај ќе им се видело згодно. Но затоа мажите го сфатиле проблемот и во својата бескрајна мудрост го создале sagemono-то, што е у ствари јапонски прародител на денешната педеруша. Се состои од неколку кутичиња нанижани на врвца кои се затвараат едно со друго. Врвцата се затега или разлабавува со прстен (ojime) и се протнува под појасот, а оној дел кој доаѓа над него бил украсен со netsuke, кое покрај декоративната улога служи и за тоа целиов склоп да не се лизне низ појасот.

Како и се друго што паѓа во око на душманите, завидливите комшии и младите невести, така и сето ова експресно влегло на листата на опрема за кинџурење. Изработката станува се подобра и подобра, изборот на материјалите и техниките на обработка разновидни, па некаде околу XIX век овој вид мајсторство го достигнува врвот. Отприлика тогаш јапонците го соблекуваат кимоното за да си облечат оделце ама за среќа оваа вештина не паѓа во заборав туку напротив – поради својата убавина и врвно мајсторство продира на запад.

Денес, после 3 – 4 века од неговото појавување, со изработка на netsuke се занимаваат луѓе ширум светот. Времето го менува и начинот на изработка па сега се користат од обични длета, преку забарски машини па се до најразлични мали брусилки. Интересот кај колекционерите (меѓу кои и јапонското царско семејство) е значителен па некои парчиња достигнуваат безобразно висока цена. Се на се земено, ова е занаетчиска форма која на наша среќа е далеку од мртва.

Еве и неколку линка:

http://www.janeljacobson.com/index.html

http://mcc.md/Dpopov/

http://atarunetsuke.blogspot.com/

Нана

Имам толку многу работи да ви пишувам, и секогаш кога сакам да напишам пост не можам да се одлучам за што ќе биде овој пат и така останува без ништо, но сега решив дека ќе пишувам за Нана.

Пред Нана, се што читав од манга или гледав од аниме беше претежно шонен (shonen) и ми се допаѓаше. Претставата што ја имав за шоџо (shojo) беше во најмала рака стереотипна, според тоа што го имав прочитано. Но по препорака слушнав за Нана и решив да ја читам и мнооогу се изненадив. Оваа манга има толку длабока обработка на ликовите, што во споредба Bleach ми изгледаше како цртан филм за мали деца.
Откако ја дочитав го симнав и анимето, кое е ептен добро направено и ви го препорачувам на сите (и машки и женски) исто како и мангата, а има снимено и лајв екшн филм, кој не ми е гледан.

Инаку, постои едно разочарување, а тоа е дека не завршуваат, односно сеуште се во тек. Мангата е нешто понапред, ама како што можете да забележите на линкот на википедија, епизодите излегуваат на неколку месеци и тоа е многу мачно. Најновиот чептер на англиски а е излезен на втори септември. Јапонските се понапред, ама кој да знае јапонски и кај да ги најде човек (-_-)

Целата поента е дека оваа манга е толку добра што слободно ја препорачувам и на сите љубители на манга и аниме, како и на сите љубители на каква и да е литература. Доколку ви е проблем читањето стрипови, прво гледајте го анимето, кое сигурно ќе ви се допадне.

И накратко да ве воведам во содржината. Нана е современа драма која не запознава со некои базични елементи на јапонската култура, но во исто време не запознава длабоко со начинот на функционирање на ликовите кои се универзално човечки и можат да се вклопат во секоја култура. Затоа просторот за идентификација е толку голем и неизбежен што скоро секој може да ужива во градењето на ситуациите во приказната вклучувајќи се во доживувањата на некој од многуте ликови. Двата главни лика се две девојки со име Нана, кои се сосем различни по карактер и погледи на светот животот и иднината, но по некоја случајност стануваат блиски и...
Покрај нив има и многу интересни машки ликови: членови на бендови, дечковци, уметници, бизнисмени и т.н.

На крај да кажам дека Нана е и наградувана, во 2003 добила Shogakukan Manga Award а авторката Ai Yazawa е позната и ценета мангака во Jапонија. Да не заборавам да спомнам и тоа дека Нана е почната да се издава од 2000, односно веќе 8 години, не знам кога ќе и дојде крајот, ама некако разочарувачки е за нас кои сакаме да ја прочитаме цела.

За тие што сакаат да ја прочитаат или изгледааат еве линкови до мангата:

• На bleachexile
• На onemanga

и торент за симнување на анимето, првата сезона епизодите 1-47

За филмот не ви давам линк, зашто не ми е гледан и не знам дали е добар. :)

Пластични кеси за ѓубре во форма на зајчиња うさぎ君

Интересна идеја на дизајнерската група од Токио MAQ, inc. кои решиле здодевните бели пластични кеси да ги претворат во бели зајчиња пријатни на изглед :D
Нивните розови очиња, устето во вид на Х и ушите кои во случајов се рачки на кесата, ќе ви го направат пренесувањето на сметот забавно. Без разлика дали се работи за пикник во парк, прошетка во планина или на плажа или само го фрлате ѓубрето навечер, Зајко-кун (како што го нарекуваат rabbit-kun или うさぎ君) со својот изглед е доволно шармантен и ги плени погледите на љубопитните лица ;) За промена, ќе уживате во фрлањето ѓубре, за кое сите ќе се согласите дека е доста здодевно.

Web страницата за оваа кампања е http://www.maq.co.jp/gba/index.html, секако претходно имало и други кампањи слични на овие каде што се користени слики од животни на кесите за ѓубрето, за тие да не изгледаат монотоно, но мене овие ми се најинтересни.